Nas noites nas que o chorar é normal,
como a choiva que baixa pola xanela,
como estrelas fugaces no firmamento,
como a auga que descende das fervenzas,
como as mareas que acarician a area,
como a gota de café que se escorre,
como un orballo mollando as tellas,
nesas noites nas que as bágoas son túa pel.
No hay comentarios:
Publicar un comentario